تاثیر چپ یا راست دست بودن زنبورها در فناوری پهپادها
اکثر انسانها راست دست هستند، اما زنبورهای عسل چطور؟ پژوهش دانشگاه کوئینزلند استرالیا برای استفاده از نتایج آن در تکنولوژی، روی این موضوع متمرکز شده است.
به نقل از گیزمگ، مطالعه جدیدی از دانشگاه کوئینزلند استرالیا نشان میدهد که حدود یک چهارم از زنبورهای عسل راست دست هستند، در حالی که یک چهارم دیگر چپ دست و نیمی از آنها هم هیچ ترجیحی ندارند.
یافتهها میتواند تاثیرات بسزایی در هدایت ناوگان هواپیماهای بدون سرنشین یا همان پهپادها داشته باشد.
محققان به سرپرستی پروفسور "مندیام سرینیواسان" آزمایشی را ترتیب دادند که زنبورهای عسل باید از یک مسیر محصور به سمت پایین پرواز کنند تا بتوانند از کندو به منبع غذا بروند و بازگردند.
در طول مسیر، آنها مجبور به عبور از یکی از دو حفره جانبی بودند.
هنگامی که این حفرهها هماندازه بودند، حدود 55 درصد از زنبورها به طور مرتب تنها یکی از آنها را انتخاب نکردند. نیمی از 45 درصد باقیمانده به طور منظم حفره چپ را انتخاب کردند، در حالیکه نیم دیگر حفره راست را انتخاب کردند.
لازم به ذکر است که زنبورها به صورت جداگانه نشانهگذاری شده بودند، بدین ترتیب مسیر هر یک از آنها میتوانست ردیابی شود.
نتایج زمانی که حفرهها هماندازه نبودند تغییر کرد. هرچه اندازه یک حفره بیشتر از دیگری بود، زنبورهای بیشتری آن را انتخاب میکردند.
گفته میشود زنبورهایی که به یک طرف بیشتر متمایل هستند، اگر حفره بزرگتر همانی نباشد که آنها معمولا انتخاب میکردند، همچنان طول میکشد تا تصمیم بگیرند کدام حفره را انتخاب کنند.
طبق گفته دانشمندان، این سیستم تمایل به یک طرف خاص ممکن است به پرورش زنبورها کمک کند و به طور بالقوه به ناوگان هواپیماهای بدون سرنشین خودران، زمانیکه از لا به لای شاخ و برگ درختان یا دیگر موانع پرواز میکنند، کمک کند.
اگر همه زنبورها هیچ تمایلی به طرف خاصی نداشتند، اکثریت آنان فقط از یک حفره عبور میکردند و حفره دیگر بدون استفاده میماند.
این موضوع باعث میشد سرعت آنها کم شود و احتمال آسیب بالهایشان در اثر برخورد با یکدیگر افزایش پیدا میکرد.
اگر همه آنها تمایل مشابهی داشتند، قطعا یک مشکل بزرگ بود و چپ دست یا راست دست بودن زنبورها از کاهش فعالیت و افزایش آسیب آنان میکاهد.
اکنون که تمایل آنان به نحوی است که مسیرهای ورودی را تقسیم میکنند، همه چیز طبق روال و منظم پیش میرود.
یک مقاله در مورد این تحقیق اخیرا در مجله PLOS One منتشر شده است.