۶ ایمپلنتی که انسان ها را به سایبورگ تبدیل می کنند

سایبورگ از ترکیب دو واژه Cybernetic و Organism پدید آمده و به نوعی انسان های ارتقایافته مکانیکی را توصیف می کند. تکنولوژی پزشکی با سرعت سرسام آوری پیشرفت می کند و با این حال هنوز انسان راه حلی برای بسیاری از مشکلات خود نیافته است.

ایمپلنت ها راهی تازه برای برطرف نمودن بسیاری از نیازها شده اند. از قطعات ساده و ساختارهای کوچک گرفته تا یک بازوی تمام متحرک مکانیکی که به سیستم اعصاب متصل و حرکات آن تحت کنترل است. این بار به سراغ ۷ ایمپلنتی رفته ایم که اگر فراگیر شوند، زندگی انسان ها و مقابله شان با بیماری ها و ناتوانی ها ساده تر خواهد شد.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

طبیعی ترین دست مصنوعی

پروتزها چند سالی می شود که به کمک انسان ها آمده اند تا به نوعی کمبود ارگانی خاص را جبران کنند اما اخیرا شاهد پیشرفت های چشمگیری بوده ایم. این بانوی ۲۹ ساله، امسال توانست یک دست مصنوعی دریافت کند که طبیعی ترین و کارآمدترین پروتز ممکن است.

دستگاه BeBionic توسط شرکت Steeper Group ساخته شده تا نقص اعضای بدن را جبران کند. BeBionic از ۱۴ قطعه گیره مانند و ۳۳۷ قطعه مکانیکی ساخته شده. به لطف این پروتز طبیعی، نیکی آشول ۲۹ ساله که بدون دست راست به دنیا آمده بود حالا برای اولین بار در زندگی اش از موهبت دو دست بهره می برد.

لنزهای دائمی

دکتر Garth Webb از شرکت Ocumetics Technology ایده ی جالبی دارد. وی معتقد است دیگر دوران جراحی هایی چون LASIK (لیزیک) به سر آمده و لازم نیست دیگر عینک های ته اسکانی به صورت زد.

با استفاده از لنزهای جدیدی که توسط این شرکت توسعه داده شده اند، بینایی انسان تا ۳ برابر حالت عادی افزایش پیدا می کند. یک جراحی سرپایی ۸ دقیقه ای لازم است تا این لنزها را به صورت دائم روی چشم گذاشت و بینایی ابرانسان ها را به دست آورد.

نسل جدید ضربان سازها

پیس میکرها یا ضربان سازها روی سینه و درست در مکانی که قلب قرار گرفته مستقر می شوند و با دردسری فراوان پمپاژ قلب و ضربان آن را کنترل می کنند. اما نسل جدید ضربان سازها تفاوت عظیمی با مدل های قدیمی دارند.

الکترودها با قابلیت الاستیکی دور تا دور قلب را می پوشانند و با ریتم مخصوصی پالس ها را ارائه می کنند. الکترودها با شبیه سازی حرکت الکتریکی می توانند حتی مانع از حمله قلبی شوند. همچنین، مطالعه و زیرنظر گرفتن ریتم کار قلب نیز حالا ساده تر می شود.

میکروالکترودهای ابریشمی

این ایمپلنت واقعا می تواند ذهن تان را تسخیر کند. همانطور که در تصویر مشخص است، به گونه ای این ایمپلنت روی مغز ذوب می شود و ناحیه ای کوچک را به طور کل در بر می گیرد.

محققین دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا، یک ورق منعطف، نازک و نیمه ابریشمی تولید کرده اند تا روی سطح مغز قرار بگیرد. ایمپلنت مذکور می تواند فعالیت های مغز را تمام و کمال در نظر گرفته و در درمان بیماری هایی چون صرع موثر واقع شود. به جز این، چندین و چند پروژه دیگر هم بوده اند که تمرکزشان روی میکروالکترودها بوده اما استفاده از ابریشم عامل پیروزی این گروه تحقیقاتی است.

نه تنها ابریشم به انعطاف بالای آن کمک می کند، بلکه سبب دوام بیشتر در ناحیه ی مذکور نیز می شود. مغز درون جمجمه حرکت می کند و میکروالکترودها هم باید خود را با این شرایط سازگار کنند.

خالکوبی مخصوص دیابتی ها

افراد مبتلا به دیابت، مرتبا باید سطح گلوکز خون خود را چک کنند و پروسه خون گرفتن می تواند برای بسیاری دردآور و خسته کننده باشد. اما به جای آن، اگر فقط یک نمایشگر روی دست شان بود و سطح گلوکز را مرتبا نمایش می داد چقدر راحت تر می شد.

محققین با توسعه یک متود خاص خالکوبی با نانوذرات رنگی سعی دارند به افراد دیابتی کمک کنند. تتو روی سطح پوست قرار می گیرد و زمانی که قند خون بیشتر از حد مجاز شود، رنگ پوست به نشانه ی خطر تغییر می کند. جوهرها از پلیمرهای حساس به گلوکز ساخته شده اند و وقتی که به کمک نانولوله ها زیر پوست انسان استحکام می یابند، گلوکز را شناسایی کرده و می درخشند.

برای مطالعه ی اطلاعاتی که این پلیمرها جمع آوری می کنند، شخص دارنده خالکوبی باید از دستگاهی مانند یک دستبند هوشمند استفاده کند تا اطلاعات را تحلیل کرده و متوجه میزان قند خون خود شود. برخلاف دیگر خالکوبی ها، این نانوذرات فقط به مدت ۶ ماه روی پوست باقی می مانند و پس از اتمام فعالیت شان دوباره باید فرآیند را انجام داد.

درمان فلج کامل اندام های بدن

فلج کامل اندام های بدن وضعیتی نیست که بتوان حتی تصور کرد اما هر روز، علوم پزشکی به ارائه راه حلی برای رفع این مشکل نزدیک و نزدیک تر می شود. اوایل امسال، محققین سوییسی قطعه ای به نام e-Dura ساختند که به افراد ناتوان، اجازه راه رفتن دوباره را می دهد.

این قطعه ی منعطف می تواند مستقیم روی طناب عصبی قرار گرفته و پالس های الکتریکی را ارسال کند. در این حالت، e-Dura می تواند نقش نورون هایی که از بین رفته اند را ایفا کرده و سبب حرکت شخص شود.

برخلاف دیگر ایمپلنت هایی که روی طناب عصبی قرار می گیرند و با زائده های خود سبب آسیب رسیدن به بدن می شوند، e-Dura از ماده ای ساخته شده که بسیار شبیه به بافت طناب عصبی است. e-Dura هنوز مراحل ابتدایی ساخت و توسعه را سپری می کند و هنوز زود است که بگوییم همه ی ناتوان ها از این پس می توانند راه بروند.