نجات از تشنگی با فناوری قابل حمل پژوهشگران دانشگاه شریف

پژوهشگران دانشگاه شریف نوعی فناوری قابل حمل برای تهیه آب شرب مورد نیاز طراحی کردند.

دکتر موسوی استاد دانشگاه شریف و مجری این طرح گفت: یکی از روش‌های تامین آب استفاده از منابع غیر متعارف است که شامل آب رودخانه، آبی که به واسطه‌ی باران در جایی جمع می‌شود و آب موجود در مرداب‌ها است.

وی افزود: برای تهیه آب مورد نیاز جهت شرب، استفاده از سیستم‌های غشایی است که آب را از خود عبور می‌دهد،لازم است. این سیستم‌ها خود به چهار قسمت تقسیم می‌‌شوند و شامل روش‌های میکروفیلتر، آلترافیلتر، نانوفیلتر و اسمز معکوس است.

موسوی بیان داشت: بسته به سایز حفره‌های غشاء و این که چه چیزی از منافذ عبور می‌کند، این سیستم‌ها متفاوت هستند که روش اول برای جدا سازی ذرات جامد از سیال، روش‌دوم نیز ذرات جامد را رد نمی‌کند، روش سوم علاوه بر اینکه از ورود ذرات جامد جلوگیری می‌کند از ورود یون‌های محلول مانند کلسیم نیز جلوگیری می‌کند و در روش چهارم حتی یون‌های ریز هم مانند nacl اجازه عبور را ندارند.

وی مطرح کرد: پدیده‌ اسمز خود به دو بخش معکوس و پیشرو تقسیم می‌شود که در روش معکوس نیازمند فشار پشت ماده‌ی محلول است و در روش پیشرو از خود فشار اسمزی برای عبور مواد استفاده می‌شود و اساس کار ما استفاده از تکنولوژی نانو فیلتر است که ذرات جامد، ویروس‌ها، میکروب‌ها و یون‌ها را از خود عبور نمی‌دهد.

موسوی اضافه کرد: در این روش جداسازی که ما اساس کار خود قرار داده‌ایم، نیازی به انرژی الکتریکی نیست، این طرح در حال حاضر نمونه سازی شده و تولید انبوه آن مستلزم حمایت و سرمایه زیاد است. 

وی در پایان گفت: مرکز غشای این دانشگاه تنها مرکزی است که توانسته در کشور فناوری غشا را از آزمایشگاه خارج کرده و آن را به صورت صنعتی درآورد. این مرکز با همکاری شرکت‌های دانش‌بنیان تا کنون توانسته است غشاءهای الترافیلتراسیپون و میکروفیلترواسیون تولید داخل را به بازار عرضه کند و هم‌اکنون در حال تلاش برای تولید تجاری غشاهای اسمز معکوس برای مصارف خانگی است همچنین مرکز غشا با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران جهت احداث کارخانه تولید غشاء با ظرفیت تولید 25 هزار مدل در سال مشغول همکاری است.